Dag drie: het indrukwekkende Arches Park

Om half 6 in de ochtend waren Reena en ik al wakker en wilde de slaap ook niet meer komen. Nino had hier geen last van: die sliep nog lekker door. Maar om 7.00 uur hebben we die ook  maar wakker gemaakt (lijden doen we hier uiteraard ook samen:-)

Na een eenvoudig maar wederom prima ontbijt zijn we de staatsgrens van Colorado naar Utah gepasseerden en zijn we  beland in het plaatsje Moab. Hier was nog goed zichtbaar dat dit heel vroeger echt een dorp in het wilde westen moet zijn geweest: een langgerekte 'mainstreet' met nog een aantal van die typische houten panden met platte daken. Je kon je er gemakkelijk voorstellen hoe de koetsen en cowboys vroeger de straten moeten hebben bevolkt.

We waren er rond 9.30 uur ( het was maar anderhalf uur rijden) en inchecken in het motel was tot 14.30 uur sowieso geen optie, dus besloten we meteen maar om het Arches park  te gaan bezoeken. 

En nu moet ik dan met woorden proberen te omschrijven wat we gezien hebben...Dat gaat dus niet goed. Wat een schitterend landschap was dit. Kippenvel. We zien in onze huidige tijd de hele wereld in beeld voorbij trekken. Foto's,  films,  documentaires, enz. geven ons het idee dat we aardig doorhebben hoe de rest van de wereld eruit ziet. Maar pas als je in een landschap als dit live aanwezig bent, voel je het ook echt. En dat gevoel is met geen foto te beschrijven.  Wat een prachtige plekken hebben wij op deze aarde

Arches park staat bekend om zijn bogen (de naam zegt het al).  Hoe die zijn ontstaan is eigenlijk heel eenvoudig: de boog had vroeger aan de bovenkant een soort kom, waar een compleet meer aan water in stond. Na zeer veel tijd (miljoenen jaren) sleet dit water een gat in de bodem van dat meer, waardoor het water de randen van de boden steeds verder uitsleet en er uiteindelijk alleen nog een boog is overgebleven.  Zo zijn er in dit park een aantal van dit soort bogen te vinden. 

Ook balance rock was een prachtig gezicht.  Een rotsblok van een aantal miljoen kilo, die op een kleinere rots balanceert.  Ooit zal de rots door erosie gaan vallen, maar zoals Gerard altijd zegt: dan doen ons de ogen waarschijnlijk niet meer zeer!

De rest van de middag hebben we doorgebracht in Moab zelf. E waren genoeg leuke winkeltjes om te bezoeken. Ons motel heeft een zwembad en aangezien het niet alleen in Nederland heet is (Wij hadden ook 35 graden), hebben we daar ook nog even lekker in rondgezwommen. 

We hebben de dag afgesloten met een heerlijke maaltijd bij een Italiaans restaurant.  

En dat is wel aanleiding om iets te vertellen over het fooiensysteem  van Amerika....want dat is voor ons Hollanders wel iets bijzonders...

Koop je hier iets in een winkel (supermarkten horen hier niet bij) dan is de prijs die je ziet staan zonder tax. Je praat dan over ongeveer 10% wat je uiteindelijk bij de kassa nog bij de prijs op krijgt.  Ach, als je dat even weet, is het prima te doen. Maar als je in een restaurant gaat eten, gaat het betalen nog weer anders:

zodra de bediening ziet dat je klaar bent, krijg je direct een mapje met de rekening. In dat mapje doe je je creditcard. Dit halen ze op en binnen een paar minuten krijg je het mapje terug met twee bonnen: eentje voor jezelf en eentje voor het restaurant die je moet tekenen. Maar voordat je dat doet, moet je op die bon invullen hoeveel fooi je wenst te geven. En dat is gemiddeld 20% van de totale rekening. Er even vanuit  gaande dat je tevreden was.  Ben je redelijk tevreden geef je ongeveer 10 tot 15%. 

Die fooi leg je dan cash weer in dat mapje en dan kun je gewoon weglopen. 

Waarom dan zoveel fooi? Heel simpel: de mensen die in de bediening werken, kunnen niet leven van het salaris dat ze ontvangen en zijn behoorlijk afhankelijk van deze fooien. Het is dus 'not done' zonder een fooi weg te lopen. Niet dat wij het hebben meegemaakt,  maar je kunt er door de manager op worden aangesproken...

Ook op de hotelkamer is het gebruikelijk om 1 a 2 dollar fooi achter te laten voor de kamermeisjes. Je vindt hier zelfs een uitleg over op sommige kamers! We hebben dus altijd wel wat dollarbiljetten bij ons. En ook daar moet je goed bij opletten, want ze lijken behoorlijk veel op elkaar!

Morgen hebben we weer een langere rit van ongeveer 4 uur voor de boeg naar Bryce National Park. Daar blijven we dan 2 nachten. Maar het rijden is hier geen straf: prima auto, airco, spottify, een koelkastje aan boord en een prachtige omgeving!