Dag 10: wij Nederlanders fietsen, maar wel elektrisch!

De rit naar SF verliep bijna vlekkeloos...er is maar één keer naar me getoeterd... valt best mee toch? Nino zit naast mij en is hoofd navigatie. Dat werkt prima. Over het algemeen rijd ik wel ontspannen, maar het is soms wel goed opletten. Kom je aanrijden op een gelijkwaardige kruising, dan geldt heel simpel: wie het eerst komt, mag ook weer eerst weg. Dat werkt prima! Je 'ritst' als het ware één voor één. En is het licht voor overstekend verkeer rood, mag je er wél doorheen als je rechtsaf slaat. Ik kijk gewoon veel af hoe anderen het doen en volg dan braaf. Volgzaam als ik ben...ahum...

Maar de Amerikanen blinken niet uit in pijlen, uitleggen wat een voorrangsweg is en aanduidingen voor parkeerplekken 😏 En dat is soms wel héél snel van rijbaan verwisselen...Maar de Amerikanen rijden over het algemeen rustiger dan de Nederlanders, de banen zijn breder en zoals ik al eerder schreef, je mag meestal elke baan kiezen en dat scheelt ergernis, omdat onnodig links rijden zoals wij dat kennen, hier niet bestaat.

Maar goed, na een rit naar en door SF en het zoeken naar een parkeerplaats vlakbij de Golden Gate Bridge (die ik uiteraard vond) besloten we al snel dat een ritje op de fiets over de brug wel leuk zou zijn.

Met een lengte van iets meer dan 2,7 kilometer en een hoogte van zo’n 230 meter is de Golden Gate inderdaad een kolos. Vier jaar lang werd met man en macht aan de brug gebouwd. De werken begonnen in januari 1933. In april 1937 was de brug af en had de veerdienst er een concurrent bij om de baai over te steken. De oranje-rode kleur werd overigens speciaal gekozen om op te vallen in de mistige baai van San Francisco.  De stalen kabels lijken meer op enorme pijpleidingen en zijn ongeveer 90 cm dik. Er rijden aan beide kanten op 3 banen auto's. Je hoort in de mist voordurend de 4 misthoorns die eraan bevestigd zijn.

We moesten 20 minuten lopen naar de huurplaats, maar het was prima weer, dus geen punt. Wel stond er een enorme harde wind en zagen we menig toerist zwoegen om de steile wegen rond de brug op te komen. Er waren er genoeg die gingen lopen. Dat deed ons besluiten om te kiezen voor de elektrische variant. En dat bleek een goede keus! We gingen iedereen lachend voorbij. We hebben ze een aantal uurtjes gehuurd en zijn er uiteraard eerst de brug mee over gereden. Er is een kort filmpje over geplaatst. Wat een kolos is die brug! En wat een geluk hadden we vandaag: de eeuwige mist trok in de middag weg en konden wij de brug in vol ornaat bewonderen. Dat schijnt in de zomermaanden echt mazzel te zijn.

Na een paar uurtjes fietsen besloten we naar het hotel te rijden en hebben we deze avond bij een Thais restaurant gegeten. Super lekker! Mam, alsof jij voor ons gekookt had! Lang leve apps als Yelp. Zo kunnen we telkens prima eten. De ene keer wat luxer dan de andere keer, maar tot nu toe verhongeren we niet bepaald. Deze keer had Nino een gesprekje met de serveerster. Die dacht eerst dat hij Engels was en toen Frans. Toen Nino vertelde dat hij uit Nederland kwam, vroeg ze waar Nederland ligt en Nino zei toen maar dat het in de buurt van Duitsland ligt. Ach, inmiddels zijn we het gewend! 

Morgen zijn we ook nog in SF, maar hebben we nog niet helemaal bedacht wat we gaan doen...dat lezen jullie morgen! Het is telkens weer een gek idee dat wanneer ik mijn verhaal af heb, sommigen van jullie misschien al wakker zijn of net wakker worden en wij nog moeten gaan slapen. Dat laatste doen we overigens overal prima. De hotels zijn hier uitstekend en de bedden ook. Morgen wordt ons avontuur weer vervolgd.