Dag 4: van voedselvoorraden, tot raden hoeveel je moet tanken en de reis naar Bryce canyon.

De dag begon om 7.15 uur zonder een ontbijtje. Dat is hier geen enkel probleem: als er één land ter wereld is waar vrijwel alles om voedsel en eten draait, dan is het Amerika. Overal aan de snelwegen vind je bijvoorbeeld food 'exits'. Grote ketens en restaurants bij elkaar, om de hongerige reiziger van voedsel te voorzien. Maar ook in alle dorpen en stadjes stuikel je over allerlei soorten eettentjes. Er zijn fastfoodketens die ons ook bekend zijn, zoals de mc. donalds, kfc en de burger king, maar dat is niet de helft van wat hier te vinden is. Er is voor ieder wat wils: van mexicaans (taco bell) tot echt Amerikaans (Denny's). Ook zijn er gezellige diners (ons vaak welbekend van de vele films en uit te spreken als 'dainers'). Verder zijn er allerlei soorten restaurants uit vrijwel elk werelddeel wel vertegenwoordigd. Verhongeren is hier echt geen optie, al zou je het willen. Mocht de derde wereldoorlog uitbreken, dan komen de voedselvoorraden van de Amerikanen in geen 5 jaar in gevaar...

Wat wel opvallend is, is dat het hier de nadruk ligt op behoorlijk ongezond of juist extreem gezond. Zelfs de grote fastfoodketens hebben vrijwel allemaal ook echt gezonde etenswaren te koop. Het is dus echt niet meer zo dat je als toerist alleen maar patat en hamburgers hoeft te eten. Al is er in de wat grotere plaatsen meer keus dan in de kleine dorpjes.

Bij vrijwel al deze tentjes en restaurants kun je ook ontbijten. Al is dat wat ons betreft niet overal aan te raden. Denny's serveert bijvoorbeeld een zeer stevig, Amerikaans ontbijt met o.a.worstjes, gebakken eieren met spek, pancakes, bagels, baked beans. Wij moeten er in de ochtend in ieder geval niet aan denken...

Dus werd het vanmorgen eerst een bezoekje aan de supermarkt voor fruit, muesli en yoghurt. Koffie van de Starbucks en wij konden bijna op weg naar Bryce canyon.

Ik schrijf bijna, want er moest nog getankt worden. Ik rij hier graag met de tank goed vol, omdat de afstanden tussen tankstations vaak erg groot zijn. En ook in de nationale parken (waar soms de hele provincie Overijssel inpast) zit ik niet te wachten op een uitvallende auto...

Dus ik stopte mijn creditcard in de automaat om te kunnen tanken. Maar dat ging niet, want ik moest een zipcode (soort postcode) invullen en die van Holten bleek niet te werken...goh...Dat had het apparaat blijkbaar ook in de gaten, want mij werd vriendelijk verzocht naar binnen te gaan en de cassiere om hulp te vragen. 

Toen ik aangaf dat ik wilde tanken, vroeg ze me hoeveel gallons ik wilde tanken (Amerikanen houden van groot, dus ook tanken doe je niet in liters maar in gallons. 1 gallon is 3,8 liter). Ik gaf aan dat ik dacht ongeveer 8 gallon nodig te hebben en dat kostte volgens haar 25 dollar die ze vervolgens van mijn creditcard afschreef. Ze vertelde me, dat wanneer ik minder tankte dan aangegeven, dat dat bedrag dan automatisch zou worden teruggestort. Ook moest ik gewoon even terugkomen, als zou blijken dat die 8 gallon niet genoeg zou zijn. 

Ik vroeg haar wat er zou gebeuren als ik veel meer zou tanken dan die 8 gallon. Ik had haar ondertussen verteld dat ik uit Nederland kwam en dus niet bekend was met de Amerikaanse manier van tanken en betalen en dat ik graag wilde weten hoe het zat. Ze zei dat de toevoer van benzine automatisch zou stoppen bij die 8 gallon, dus meer tanken kon niet. Ik vond het heel slim! In Nederland zitten de tankstations nog wel eens met mensen die tanken en niet betalen. Dat kan in Amerika dus niet! Wel moet je je auto een beetje kennen om te kunnen inschatten hoeveel brandstof je wilt. Ik bleek overigens aardig goed te zitten, want ik bleek 7,6 gallon nodig te hebben en toen konden we eindelijk op weg naar Bryce: een rit van 4,5 uur.

Na een prima rit door wederom een onvoorstelbaar mooi landschap zijn we in het kleine plaatsje Tropic (op tijd remmen, anders zou je het nog missen) terechtgekomen, waar we 2 nachten blijven in een mooie blokhut.  We hebben, omdat het nog niet zo laat was, alvast een klein stukje canyon verkend. Het was ook wat bewolkt en we hebben zelfs een klein beetje regen gehad toen we aankwamen in Tropic. Morgen is er helemaal geen sprake van regen. Maar gelukkig voor ons bleek het in het park zelf prima weer. En wat een uitzicht weer! De foto's die ik geplaatst heb, zeggen meer dan 1000 woorden.

Zoals Gerard al op de app zei: ' je kunt heel goed de sedimentlagen tellen. Elke horizontale lijn staat voor tenminste 10 miljoen jaren. Je kijkt hier diep in de prehistorie oftewel het paleozoicum'. Het moge duidelijk zijn, dat Gerard hier wat meer verstand van heeft dan wij. Dank Gerard, voor je uitleg! 

Maar dat het indrukwekkend en vooral heel mooi is, dat zien wij zeker! 

Morgen gaan we rijdend en lopend nog meer ontdekken van het park. Er is nog genoeg te zien!