Dag 8: Las Vegas!

Vanmorgen hebben we Zion achter ons gelaten en begonnen we onze reis naar Las Vegas. Onderweg werden we vergezeld door een aantal regenwolken, maar die waren voor we bij de stad aankwamen, gelukkig leeg.

En ineens zie je tussen de bergen van de Mojave woestijn de stad. En die is best plat! Wij hadden veel hoge gebouwen verwacht, maar dat is niet zo. Wel herken je de boulevard, oftewel de strip direct vanuit de verte, omdat die wél hoge gebouwen heeft. De stad is pas 110 jaar oud en kent met de voorsteden ongeveer 2 miljoen inwoners. 

Met de klotsende oksels tijdens het rijden viel het reuze mee: het is dan wel 5 baans, maar het verkeer rond Amsterdam in de spits is erger. We kwamen dan ook al snel aan in de parkeergarage waar we de auto prima konden parkeren.  Aangezien we nog niet in konden checken, zijn we de strip maar opgelopen. Grappig detail: de beroemde strip, oftwel de Las Vegas boulevard, ligt eigenlijk helemaal niet in Las Vegas, maar in het plaatsje Paradise.  De temperatuur viel reuze mee: het was er vandaag 'maar' 32 graden. En geen sprinkhaan te bekennen! Wel hebben we een stinkdier gezien! En wat een hotels! De één nog uitbundiger dan de ander. Heel Parijs, inclusief Eiffeltoren is er nagebouwd. Ons hotel staat tegenover een Trumptower.  En ook zitten er in Las Vegas héél veel shoppingmalls! 

Daar kwam Nino er al snel achter dat bepaalde merken in de VS toch wel een stuk goedkoper zijn dan in Nederland. Dus ging het welverdiende salaris in de kassa's van diverse winkels en heeft Nino voor de eerste drie jaar genoeg shirtjes, broeken en polo's bij elkaar gescharreld. Bepakt en bezakt zijn we teruggegaan naar het hotel, om vervolgens te gaan sporten in de uitstekende sportruimte van het hotel. Nino vond het leuk zijn  zus en moeder te laten zweten op alle apparaten en na een uurtje en een douche besloten we maar eens op zoek te gaan naar wat eten. Dat is hier niet heel erg moeilijk: zoals ik al eerder schreef, draait in de VS het heleleven zo ongeveer om voedsel...

We besloten uiteindelijk voor het burgerrestaurant van niemand minder dan Gordon Ramsay te gaan. Dat bleek een prima keus: lekkere burgers en prima service.  Dankzij Reena hadden we een tafeltje. Er stond namelijk een ellenlange rij, maar ook een bord waarop stond dat een gezelschap van 3 personen of meer zich even bij de 'hostess' moest melden. Reena glipte dus uit de rij en vroeg aan de dame bij de balie wat de bedoeling was en ze bleek gewoon haar naam op te kunnen geven, dan er werd een tafeltje gereserveerd. Na een half uurtje gewacht te hebben, kregen we inderdaad een tafeltje.  Goed geregeld! 

Na het eten zijn we teruggelopen naar ons hotel en wat je dan ziet! Het was inmiddels al donker. Neonreclames, hordes mensen, watershows, schaars geklede dames met verentooien op hun hoofd (en verder nog wat veren op strategische plekken), gigantisch veel verkeer, gokhallen en vooral veel lawaai. Wat een gekte! Maar heel leuk om er eens echt te zijn. De wietlucht komt je overal tegemoet, alsof je in een gemiddelde stad in Nederland loopt. Nevada heeft namelijk sinds 2017 de wiet gelegaliseerd en dat moet door vele Amerikanen duidelijk gevierd!

Het was een dag van veel indrukken en veel lopen. Nu duiken wij zo ons bed in, terwijl jullie alweer bijna wakker worden. Het tijdverschil is nu een uurtje meer geworden (jullie  lopen 9 uur op ons voor) en dat blijft voorlopig ook zo. Morgen hebben we een langere rit voor de boeg van 4 uurtjes naar Lone Pine in Californië.  Dat is eigenlijk een tussenstop voor de dag erna, waar we naar Yosemite park zullen rijden. Kijk vooral ook even naar de foto's en de video's van Las Vegas.